Het gebied kent tussen de twee wereldoorlogen een economische bloei, maar na de Tweede Wereldoorlog tekent het verval zich af. Door de dekolonisatie van Indonesië valt de handel met het oosten vrijwel stil. Ook de rederijen komen in zwaar weer door de concurrentie van de snellere luchtvaart. Niet veel later maakt het stukgoederentransport plaats voor container- en bulktransport waarvoor aan de westkant van Amsterdam een havengebied wordt ingericht. In 1974 verdwijnt de veemarkt, tien jaar later verhuist het abattoir.

Halverwege de jaren 1970 breekt een periode van transitie aan. Krakers, kunstenaars en stadsnomaden nemen bezit van het havengebied. Ze vestigen zich als avonturiers in oude pakhuizen en vooraanstaande gebouwen en voorkomen dat de stad ongeremd gaat slopen om er een stadswijk als Osdorp neer te zetten. Mede daardoor kan het Oostelijk Havengebied zich in het laatste decennium van de 20e eeuw ontwikkelen tot een moderne woongebied met een mix van renovatie en eigentijdse architectuur.

Geert Mak concludeerde hierover: “Het wonderland, jongensland, het is inderdaad een nieuwe stad geworden, een goede stad, passend als een oude jas.”